[Biwak] Ten biwak? Jest normalny? Chyba nie..

Kilkudniowy improwizowany dziennik Amiki / I tak oto zaczął się horror i przybyły smokożerne jaszczurki /Dzien 1

- Czy ja dobrze zrobiłam przyjeżdżając tu? Shizen weź mnie oświeć?- wyciągnęłam z kieszeni mojego smoka, a ten przeciągnął się leniwie.
-Sama sobie odpowiedz...-ziewnął mi w myślach i ponownie zwinął się w kulkę, by zasnąć.

-No dzięki! Żeś mi pomógł!-prychnęłam, ale odłożyłam go tam gdzie leżał.-Ale zauważ, że urosłeś trochę. Niedługo przestaniesz mi się mieścić w kieszeniach. Te największe robią się za małe.
-Nie ma za co.. Rękawy dalej będą dobre..-rozległo się w moich myślach, a ja tupnęłam tylko zirytowana nogą.

Pomyśleć, że mój mały posłuszny pupil rośnie szybko i już ledwo mieści mi się w dłoniach. W sumie ledwo? Połowa ogona zawsze jest poza moimi dłońmi. Wyszczuplał, ale się wydłużył. Jakby tego było mało zaczął pyskować. Małpa. A tak to był grzeczny i milusi. Czyżby moje "smocze dziecko" dojrzewa i ma jakieś wahania nastroju? Kurde ja też, ale nie pyskuje mojemu tatuśkowi tak często. I do tego teraz ten biwak. Ja się póki co cieszę, ale jego nerwy noszą i ciągle twierdzi, że mu spać nie daje.

-Dobra polećmy optymistycznie.-zaczęłam gadać sama do siebie z pewnej odległości obserwując innych.-To jest las. W lesie. Z reguły są zwierzęta. A one są fajne. Może miśka jakiegoś znajdę!-podskoczyłam wesoło.- Ale.. Rozstawianie namiotu to masakra... O rozpalaniu ogniska nie wspomnę.. Ale chyba wzięłam zapałki, więc z drugim nie będzie problemu. Ale namiot? Nigdy nie spałam w namiocie.. Może sobie mocą dopomogę?
Zerknęłam na leżący obok mnie namiot, a raczej jego części. Podniosłam jeden z kijków i kawał płachty. Mogli dać kurcze jakieś instrukcje no! Skupiłam się na leżącym jeszcze kawałek dalej kolejnym patyku. Z mocą wiatru może uda mi się to złożyć. Ale coś tu nie gra. Czemu się metalowy badyl nie podnosi?!
-Nieee... Nie mówcie, że to tak zrobili...-jęknęłam i spróbowałam po raz kolejny.
Znowu nic. Usiadłam na ziemi i spróbowałam wyczarować jakiś kwiatek albo coś. Znowu nic.
-Nieee! Co to ma być jakieś tłumienie zdolności naszych! Gdzie troska o nasze dobro!-krzyczałam na całe nasze obozowisko przyciągając zdziwione spojrzenia.-Jakim prawem!!
-Ciszej.. Ludzie się patrzą, a ja chce spać. Tak w ogóle wszyscy już dawno się zorientowali.. - usłyszałam w głowie ciche pomruki niezadowolenia, ale nie działały one uspokajająco.
-Ty bądź cicho. W ogóle mi nie pomagasz.-uciszyłam się nieco tylko po to, by nie wyszło, że gadam sama ze sobą albo coś.
Kopnęłam jeden z elementów namiotu i usiadłam na trawie. Załamka totalna. Jak tak można?! Mieliśmy się świetnie bawić! Jakoś tego nie widzę. Już chyba wolę spać pod gołym niebem niż pod namiotem. I tak pewnie nie będzie padać. Skierowałam wzrok na niebo, na którym błąkało się tylko kilka samotnych chmurek. Ogólnie pogoda była ładna. Zbyt ładna na rozstawianie namiotu. W taką pogodę to powinno się kąpać, spacerować i inne rzeczy robić, a nie pracować! 
-Idę poszukać czegoś na rozpalenie ogniska..-westchnęłam i podniosłam się z ziemi.
Wkroczyłam żwawo między drzewa. To będzie łatwizna. Chyba. Mijałam krzaki, drzewa, kamienie i wszystkie inne rośliny i przedmioty jakie są w lesie. Chrust. Chrustu szukaj. Albo patyków. Banał. Normalnie miszjon imposzible level -1. Szłam przed siebie ciągle prosto, by potem z łatwością wrócić do obozowiska, bo kompasu nie stety czy mapy pod ręką nie miałam. Maszerowałam tak i maszerowałam i szukałam czegokolwiek na opał. W końcu natrafiłam na wielkie zwalone drzewo. A ile przy nim patyków?! Tyle, że na ognisko starczy! Usiadłam na kłodzie, by chwilę popodziwiać otaczający mnie las, a potem dopiero zacząć zbierać drewno na opał. 

-Shizen!! Twój kuzyn! Obczaj go!-wrzasnęłam nagle i zerwałam się z kłody, gdy obok swej ręki zobaczyłam jaszczurkę.

-Nie dzięki...-mrukną smok, gdy wciągnęłam go z jego "łóżka".

-Ale już! Masz się przywitać! Może jesteście spokrewnieni.-położyłam go naprzeciw brązowej jaszczurki. 

-Nie dasz się wyspać...-spojrzał na mnie z politowaniem.

-Spałeś całą drogę czubku. Całego życia na nie ruszaniu tyłka z mojej kieszeni nie dam ci spędzić.-mruknęłam i kucnęłam obok kłody i pomiędzy Shizenem i jaszczurką.-Już przedstaw się. Chcę dowiedzieć się o nim co nieco.

-Jeśli coś mi się stanie to twoja wina...-smok ostrożnie podszedł do stworzonka.

-Nie stanie. Takie jaszczurki nie gryzą..-zaczęłam mówić, ale w tym samym momencie jaszczurka skończyła na Shizena i złapała go za łapę.-Oo.. A jednak gryzą... Trzeba to odnotować!

-Zabierz to bydle!- Shi wyraźnie spanikował i machał łapą jak opętany. 

-Już. Już.-skończyłam mu na ratunek jak jakiś super hiro i odczepiłam od łapy jaszczurkę, którą niestety choć nie lubię tego robić odrzuciłam daleko, by i mnie nie ugryzła.-Widzisz jesteś cały. Oprócz tego ugryzienia. Jak wrócimy to ci zabandażuje. Na mur beton ta jaszczurka nie była jadowita. Chyba.

-Zabije cię..-warknął mi w myślach, a ja wyszczerzyłam się szeroko.

-Nie kłam.-zaśmiałam się i schowałam go tym razem do rękawa.-A teraz se śpij skoro tak bardzo chcesz, a ja pozbieram drewno.

Nie odpowiedział mi. Szybko nazbierałam tyle patyków ile mogłam udźwignąć. Tak napakowana drewnem ruszyłam do obozowiska. Ciekawiła mnie jedna sprawa i musiałam o to spytać pana wychowawcę. Gdy tylko wyszłam z lasu rzuciłam patyki na ogień obok kawałków mojego namiotu i pobiegłam do pana Nikaidou.

-Proszę pana. Czy tutejsze jaszczurki są jadowite?-spytałam, a on spojrzał na mnie zdziwiony.

Improwizowanego dziennika ciąg dalszy/ Horroru, na szczęście mniejszego, ciąg dalszy i witajcie kilometry do przebycia/ Dzień 2 

Za jakie grzechy no?! Wczorajszy dzień był koszmarem do samego końca chyba. Patyki wprawdzie były idealne na ogień, ale to było jedyne co mi wyszło. Z namiotem potrzebowałam pomocy 3 dodatkowych osób taka beznadzieja. A i we czwórkę ledwo daliśmy radę. Potem wyszło, że Shizen jest na mnie dalej obrażony, ale minęło mu jak zabandażowałam mu łapę i na kolanach przeprosiłam. A dziś?

Po pierwsze brutalna pobudka na pewno nie była konieczna. Jakiś wariat wlazł mi do namiotu i zaczął drzeć ryja niczym z megafonem tyle, że tego megafonu nie miał. Brutalna pobudka i niewygodne spanie nie wpłynęły dobrze  na moją psychikę. Jedynie Shi, w końcu, zajął się dodawaniem otuchy. Ale jak wychowawca nam powiedział, że mamy się przygotować na wyprawę od razu dostałam powera. Będą misie! Yeeey! Jako jedna z pierwszych byłam gotowa. I wyruszyliśmy. Z początku i w połowie szło gładko. Tylko mnie ponosiła energia. Wszyscy normalnie maszerowali, a ja brykałam jak ostatnia idiotka rozczulając się nad każdym stworzeniem jakie dojrzałam w okolicy.

-Idiotko nie trzęś, bo mnie mdli. Mam ci kieszeń zahaftować?- usłyszałam w myślach takie pomruki niezadowolenia i mało nie wybuchłam śmiechem.

-Jasne morda. Dla ciebie wszystko, bo haftujesz beznadziejnie.-powiedziałam wesoło i przestałam skakać.
Szłam mniej więcej w połowie całego naszego pochodu bólu i zmęczenia. Jednak po paru minutach znudzona tym monotonnym tempem i nieciekawymi rozmowami innych wyprzedziłam wszystkich i dotarłam do przewodników. 
-Proszę pana.. Spotkamy tutaj jakieś niedźwiedzie?- spytałam cichutko z nadzieją, bo takiego miśka od zawsze chciałam zobaczyć.
-Raczej mało prawdopodobne.-odezwał się facet.-A jeśli tak to miejmy nadzieję, że z dużej odległości.
-Dlaczego? Miśki są fajne. Milusie, futrzane, wielkie! Taka przytulanka XXXXL.-zaczęłam nawijać wyzbywając się nieśmiałości, choć rozmówca pewnie sobie tego nie życzył.-Nie czyta pan chyba książek. Miśki są w nich z reguły miłe. Jedzą miód, a jeśli już atakują to łatwo je zbyć. Są superaśne..

-Tak zwłaszcza, gdy cię drapną swoimi pazurami albo odgryzą coś zębiskami.-przerwał mi zirytowany, a ja wytrzeszczyłam oczy.
-Pan to tylko horrory chyba czyta i encyklopedie. Polecam panu przeczytać coś bardziej realistycznego.-mruknęłam, ale grzecznie wycofałam się nieco do tyłu, ale słyszałam jak drugi przewodnik się cicho śmieje z całej tej sytuacji.
-Jak nie dręczysz mnie to innych ludzi co?-spytał mnie Shi.
-Nie prawda.-parsknęłam.-Chciałam tylko spytać. On jest pesymistą i sadystą. Nie moja wina, że choć wiele rzeczy jest dla mnie groźnyc, to zwierzęta nigdy, póki tego mi nie udowodnią. 

Po tych rozmowach droga mijała gładko. Raz pod górkę, raz z górki i znów pod górkę i tak w kółko. Szybko doszliśmy do skalnej ściany, której przejście, całej grupie trochę zajęło, ale ja na przykład szybko ją przeszłam. Nie po takich rzeczach się w dzieciństwie łaziło. W każdym razie prawie pod wieczór dotarliśmy do naszego celu,  czyli tej całej jaskini. Ale było warto. Chyba prawie każdy po naszym marszu albo gdzieś przysiadł i podziwiał malowidła lub chlapał innych wodą ze źródełka. Ale znaleźli się też tacy co po prostu zasnęli, gdy tylko przewodnicy zaczęli nam coś mówić o pochodzeniu wszystkich malowideł. Nie było to momentami ciekawe, więc drzemka co po niektórych była do przewidzenia i po chwili wychowawca każdego budził.

-Jakim cudem ty jeszcze nie śpisz? Nawet mnie to usypia.- stwierdził Shizen. 

-Bo ty jesteś leniem.-powiedziałam cicho wpatrując się w źródełko.-Cicho bądź. Słucham.

-Jasne..

Gdy przewodnicy skończyli gadać wyszliśmy z jaskini i skierowaliśmy się do miejsca dzisiejszego noclegu. Była to najzwyklejsza w świecie polana na tyle wielka, by pomieścić całą naszą grupę. Rozłożyliśmy śpiwory i po długich rozmowach wszystkich ze wszystkimi wszyscy zasnęli. Jutrzejszy dzień miał być koszmarem. Powroty zawsze są gorsze..

Improwizowany dziennik by Amika wpis kolejny/ Skończył się jeden horror zaczął kolejny, czyli zakwasy witajcie! / Dzień 3

Tak jak myślałam. Ten dzień był najgorszy. Gorszy nawet niż te powalone namioty. Po wczorajszej wędrówce, chyba prawie każdego męczył ból mięśni, zakwasy i inne skazy na zdrowiu. Żyć nie umierać po prostu. W każdym razie drogę powrotną do naszych namiotów musieliśmy odbyć, czy chcieliśmy czy nie. 
-Shizen szkoda, że nie jesteś większy. Mógłbyś mnie wtedy zawieść, a nie ja ciągle ciebie noszę.-mruknęłam do smoka, który wystawił łeb z mojego plecaka, by móc popodziwiać widoki. Mogłam mu na to pozwolić, bo dziś ze względu na wykończenie fizyczne człapałam sobie z tyłu.
-Nie dzięki. Kręgosłup byś mi złamała.- wytknął język i wdrapał mi się na głowę wykorzystując to, że jego łuski idealnie z zlewały się z moimi włosami.
-Nie jestem taka gruba.-oburzyłam się.
-Oczywiście, że jesteś. Zwłaszcza na moje delikatne kości.-zaśmiał się, a ja wytknęłam język.
-Świnia.- prychnęłam.
-Gbur.-zaśmiał się i zsunął na moje ramię dalej starając się zostać niewidocznym.
-Nie musisz się kryć. Jedyna osoba jaka może na nas zwrócić uwagę to pan Nikadou. Ewentualnie Rima może dołączy, a ona wie o twoim istnieniu.-burknęłam i klepnęłam go w głowę.
-Ej delikatniej!-odruchowo zatkałam uszy.
-Ciszej kurde.. Ogłuchnę umysłowo.. I nie będziesz mógł ze mną rozmawiać.-syknęłam i zmrużyłam oczy.
-Wiesz, że to nie możliwe..- stwierdził smok po chwili namysłu.
-Ale dobrze jest mieć jakiś argument, a teraz się zamknij i podziwiaj widoki. 
 W końcu się uciszył, więc miałam święty spokój. Ja go nie rozumiem. Jak pociesza to oszczędnie w słowach, a jak drażni to całą altyrlerią słów. Tak wychowałam pupila. W przyszłości będę marną matką, o ile się dzieci doczekam.. Dalszy czas marszu minął mi na szczęście bez drażnienia Shizena. Prawie pod wieczór stanęliśmy na skraju naszego obozowiska. Ba wszyscy się cieszyli. Wpadłam do swojego namiotu i z prędkością błyskawicy rozłożyłam śpiwór i na niego padłam.
-A kolacja?-spytał mnie w myślach Shizen, a ja przewróciłam oczami.
-Niech mi przyniosą.- powiedziałam.-Wszystko mnie boli, a nogi jak jeszcze gdzieś pójdę mi odpadną.
-Na taką obsługę nie masz co liczyć.-smok wylazł z plecaka i szturchnął mnie łapą w polik.-Idź po jedzenie, bo ja też jestem głodny.
-Nie.-warknęłam i zlustrowałam go uważnie.-Daj mi spokój. Jak zgłodnieje to pójdę.
-Zagłodzisz mnie.-wlazł mi na głowę i machnął skrzydłami.
-I tak rzadko pomagasz.
-Sadystka.
-Gnom. Weź zamilknij.-zwaliłam go, ale podniosłam się też do pozycji siedzącej.-Zaraz pójdę tylko chwilę odpocznę.
Smok kiwnął głową i wlazł do śpiwora, by schować się przed moim wzrokiem. Przeciągnęłam obolałe mięśnie i wystawiłam głowę z namiotu. Niektórzy jeszcze chodzili, ale reszta też leżała, siedziała etc. Ogólnie każdy chyba robił wszystko, by się nie przemęczać jeszcze bardziej. Ale żaden nie miał w swojej okolicy smoka, który potrafił dręczyć jednym słowem. Błagam, by jutrzejszy dzień był spokojniejszy i bez nadmiaru udręki.. I niech w końcu pojawią się niedźwiedzie. Ile ja na te miśki będę czekać?

Ciąg Dalszy Improwizowanego Dziennika Nastąpi

~*~

Nie mam talentu do pisania śmiechu wartych rzeczy, więc wyszło mi coś takiego x'3 Gratuluje tym co dotarli do końca tej nudnej notki. Spróbuje szybko napisać resztę o ile ktoś będzie chciał xD